Modele Polskiego rolnictwa

Obecnie w Polsce rysują się wyraźnie dwa modele rozwoju wsi i rolnictwa. Jeden z nich to model farmersko-rynkowy, który postuluje radykalną restrukturyzację gospodarstw indywidualnych przy optymalnej wielkości gospodarstwa 25-30 hektarów. Drugi, który można by określić jako model ekologiczno-społeczny, postuluje stopniowe przekształcenie polskiego rolnictwa, wykorzystanie metod ekologicznej uprawy roli oraz rozwój mechanizacji przystosowanej do struktury gospodarstw. Jest charakterystyczne, że w toczących się dyskusjach trudno jest czasem opowiedzieć się za określonym modelem rozwojowym, gdyż bieżące problemy gospodarcze i społeczne uniemożliwiają optykę przyszłościową. Gdyby konsekwentnie realizowano model farmersko-rynkowy, doszłoby do bankructwa kilkuset tysięcy gospodarstw, a poza rolnictwem musiałoby powstać około 2 min miejsc pracy dla byłych rolników. Globalne wprowadzenie tego modelu byłoby na pewno niekorzystne w naszych warunkach społecznych; ekonomicznych i ekologicznych, tym bardziej że wysokouprzemysłowione i schemizowane rolnictwo przeżywa obecnie wyraźny kryzys i nie potrafi nakreślić dalszego kierunku swojego rozwoju. Obecnie wzrasta wszędzie popyt na żywność produkowaną metodami ekologicznymi. Otwiera to korzystne możliwości eksportowe, a ceny na te produkty byłyby na pewno wyższe niż na zwykłe produkty rolne. Rolnictwo ekologiczne nie oznacza wcale utrzymania czy powrotu do zacofanej struktury rolnej i odrzucenia nowoczesnej techniki. Wprost przeciwnie, wymogi społeczne i ekologiczne mogą być skutecznie powiązane z nowoczesną techniką chroniącą środowisko przed niekorzystnymi skutkami stosowanych współcześnie technologii.