Madonna z Brugii to marmurowe dzieło dłuta Michała Anioła. Jej powstanie datuje się na 1503 – 1504 rok, znamy ją również pod nazwą „Madonna z Dzieciątkiem”. Podziwiać możemy ją w belgijskiej miejscowości Brugia w kościele Najświętszej Marii Panny.
Michał Anioł bardzo cenił sobie marmur i lubił w nim wykonywać swoje prace. Również w tym przypadku wykorzystał ten właśnie materiał. Do powstania rzeźby artysta użył białego marmuru, który pochodził z okolic Carrary zwany marmurem kararyjskim. Rzeźba reprezentuje styl florenckiego renesansu.
Przedstawia ona Madonnę z Dzieciątkiem. Wcześniejsze rzeźby wykonywane były według reguły, gdzie Maryja ukazywana była z Jezusem trzymając go w ramionach. Michał Anioł ukazał Marię trzymającą Jezusa pomiędzy swoimi kolanami i jest tylko przez nią lekko przytrzymywany.
Madonna i Dzieciątko tworzą zwartą oraz zamkniętą kompozycję Jezus stanowi ze swoją matką jedność. Dzieciątko obdarzone zostało marzycielskim wyrazem twarzy, natomiast jego matka posiada twarz wyrażającą troskę oraz zaniepokojenie zapewne o losy swojego syna. Symbolem tego jest również zamknięta książka, którą Maria trzyma w prawej prącej ręce. W lewej ręce spoczywa rączka dziecka. Madonna z Brugii to rzeźba, w której dopatrzeć możemy się szeregu podobieństw do innego dzieła tego artysty – Piety. Znajdziemy tu podobieństwa w draperiach sukni czy owalu twarzy Marii.
Pierwotnym przeznaczeniem tego dzieła miał być katedralny ołtarz w Sienie. Kupiła ją jednak rodzina Mouscron pochodzącą z Brugii. Jan Mouscron dokonał zakupu w czasie, kiedy przebywał w Toskanii. W roku 1514 podarował ją miejscowemu kościołowi. Była to jedna z nielicznych prac tego artysty, która opuściły Włochy jeszcze za jego życia.
